Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου μας

Με την ομόφωνη απόφασή του στις 27/3 το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας όρισε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου, που έχει ως εξής: Διαβάστε περισσότερα

Καθαρισμός μνημείου Εθνικής Αντίστασης Δήμου Καισαριανής

Στα πλαίσια του προγραμματισμού πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων του 2^ου ΣΕΚ Αθηνών για το σχολικό έτος 2012-13, με σκοπό τη σύνδεση των εργαστηρίων με την τοπική κοινωνία και τον Δήμο Καισαριανής, πραγματοποιήθηκε στις 22-23 Μαρτίου 2013 ενόψει της εθνικής εορτής της 25^ης Μαρτίου ο καθαρισμός του μεταλλικού υπαίθριου μνημείου του γλύπτη Α. Φανακίδη που βρίσκεται στη Λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως στην Καισαριανή από τους μαθητές της ειδικότητας Συντήρησης Έργων Τέχνης και Αποκατάστασης της ΕΠΑΣ Καισαριανής.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την δραστηριότητα πατήστε εδώ

Αφιέρωμα στο θυσιαστήριο της λευτεριάς απο το Κε.Μι.Πο

  Το Κέντρο Μικρασιατικού Πολιτισμού (ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ.) του Δήμου Καισαριανής, το πλαίσιο των εκδηλώσεων του Δήμου Καισαριανής προς τιμήν των διακοσίων εκτελεσθέντων πατριωτών κομμουνιστών την Πρωτομαγιά  του 1944, καθώς και όλων των ηρώων που εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής, σας προσκαλεί στην παρουσίαση προβολής ιστορικών στοιχείων με φωτογραφικό υλικό, προφορικές μαρτυρίες, κινηματογραφικά στιγμιότυπα κ.λπ., από το Ιστορικό αρχείο του Κέντρου, με θέμα:

 «Καισαριανή – Σκοπευτήριο …. Ιστορικές Μνήμες»

 Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 24/4/2013 στην αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου στις 8.00 μ.μ. 

Ασπασία και Ζηνοβία Μαθιούδη

Απομαγνητοφώνηση - επιμέλεια κειμένων: Μαριλένα Βεσκούκη

Ο πατέρας μου και η γιαγιά όνομα Λουδάρος που είχανε απο πάνω οικόπεδα,από την πάνω πλευρά,πολλά οικόπεδα και ήταν πολλά αδέρφια αυτοί.Είχε πολλά παιδιά αυτή η κυρία,Αντρό την έλεγαν και είχε πολύ μεγαλη περιοχή οικόπεδα εδώ ήταν-όπως είπαμε-η μεγάλη «λάκα» και το οικόπεδό μας επειδή δεν είχε οδούς ,δεν είχε δρόμους έγραφε ότι ήταν στην παλαιά «λάκα» τα συμβολαία.Αλλά δεν τα έχουμε γιατί χτίσαμε ,ξαναχτίσαμε,βγάλαμε άδειες και όλο ανανεώναμε τα συμβόλαια οπότε το παλιό δεν το είχαμε.Ηταν χειρόγραφο το συμβόλαιο αυτό. ...
Ετσι όπως ήρθε μάς είδε που γυρεύαμε να νοικιάσουμε το διαμέρισμα αυτό που έχουμε ακόμα ξενοίκιαστο,όπως εφυγε ο παιδικός σταθμός είναι 150 τ.μ. -180  έχει και βεράντα. Λοιπόν τότε το συζητήσαμε  και του λέω εδώ πέρα ,χωρίς να υπάρχει λόγος είπα αυτά τα λόγια για τη γιαγιά και είμαστε παλιοί.Τι αλλο θέλετε να σας  πω.
-Θα πρέπει να γράψω τα στοιχεία σας,ποιές είστε;
-Εγώ είμαι Ασπασία Ματθιούδη είναι το πατρικό μου,
-Εσείς είστε η αδερφή της;
-Ναι,Ζηνοβία Ματθιούδη.
-Η καταγωγή σας είναι απο εδώ, από την Καισαριανή;
-Ναι,είμαστε γεννημένες εδώ.Εγώ το 1935 κι εγώ το 1931.Και ο αδελφός μας Ισίδωρος είναι γεννημένος το 1929 εδώ και αυτός.
-Με καταγωγή από Μικρα Ασία;
-Από τη Χίο.Και ο πατέρας και η μητέρα από τη Χίο.Η γιαγιά ήταν του πατέρα  μου η μητέρα. Ήρθε από τη Χίο και έγινε μαγείρισσα στη Μεγάλη Βρετανία,στο ξενοδοχείο.Τότε πηγαίναμε με τα πόδια.Να σκεφτείτε μαγείρισσα μια γυναίκα από τη Χίο σε ένα ξενοδοχείο.Αυτή ήταν καλή μαγείρισσα.Και τη δεχτήκανε και από εκεί μάζεψε κάποια χρήματα και ήρθε και αγόρασε αυτό το οικόπεδο .Αλλά λένε ότι δε φαίνονται τα σπίτια γιατί ήταν πλινθόκτιστα ,πού να φανούνε ,δεν ήταν καλοφτιαγμένα σπίτια ,μέσα σε δέντρα ένα πλινθόκτιστο πού να φανεί.Και εδώ πιο πάνω ήταν δύο οικογένειες ,του Λουδάρου,οικογένεια Λουδαρου ,η οποία είχε μεγάλες εκτάσεις και η οικογένεια Κουνέλη που κι αυτή το ίδιο είχαν.Και η γιαγιά μου έπαιρνε νερό από αυτούς γιατί νερό δεν υπήρχε,τι να κάνουμε ευτυχώς που ανοιξαν πηγάδια.
-Είχαν τις εκτασεις αυτές ξερετε;
-Ο Δούκας από ‘δω πέρα ηταν ένας ονοματι Δούκας  που είχε την έκταση από εδώ κάτω και απάνω ήταν οι Λουδαραίοι.Αυτός ήταν ο Δούκας  και πούλησε όλα αυτά τα οικόπεδα Τριανταφυλλοπουλοι.Τωρα είναι και ένα νηπιαγωγείο κάτω εδώ,του Δούκα ήταν.Και τα πούλησε μεμονωμένα κομμάτια δηλαδή οικόπεδα ήταν τότε μπήκε στο σχέδιο ο δρόμος και τα έκοψαν τα οικόπεδα κομμάτια και τα πούλησε.Τότε η γιαγιά το 1906 το πήρε το οικόπεδο που είναι διαμπερές και έχει την Ηρώ Κωνσταντοπούλου από πάνω και από κάτω  την Ερυθραίας.Αλλά προς την Ηρώ Κωνσταντοπούλου έχει ένα κομμάτι,δεν το πήρε από το Δούκα ,όταν ήθελε να φτάσει στο δρόμο ήτανε λίγο το οικόπεδο και έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρει και το πήρε απο την Αεραμηνα λεγόταν τότε,ο πατέρας μας το πήρε το 1936-37  και έχτισε το μαγαζί το 1938.
-Οπότε είστε μια ζώη στην Καισαριανή;
-Βέβαια,εδώ οικόπεδα ήταν και μόνο μονοκατοικίες είχε.Εδώ  ήταν ένα γήπεδο και παίζαν τα παιδιά ,γήπεδο ,αλάνα.Απέναντι το Σκοπευτήριο το έφτιαξαν το 1912 οι Βούλγαροι που ήταν αιχμάλωτοι.Και τους είχανε φέρει φυλακιμένοι και τους φέρανε και φυτέψανε τα δέντρα ,τα κυπαρίσσια ,και αυτά τα κυπαρίσσια όλα του Σκοπευτηρίου είναι από το 1912.Είχανε και έξω προς τα σχολεία πολλά δέντρα αλλά έξω από τη μάντρα με την Κατοχή τα κόψανε για να ζεστάνουν για τα ξύλα,για ζεστασιά.Εμείς ήμαστε εδώ και με τον πόλεμο μικρά παιδιά ,που σκότωναν οι Γερμανοί μες το Σκοπευτήριο και από εκέι ηταν μια μεγάλη προς τα εμάς πόρτα και έβγαινε το αυτοκίνητο γεμάτο με τα κορμιά των θυμάτων,σκοτωμένων.Και πηγαίναμε εμείς τα παιδάκια,εγω ήμουν έξι έπτα χρονών και ο αδελφός μου πιο  μεγάλος μαζεύαμε τις πέτρες που ήταν ματωμένες και τις πηγαίναμε στην άκρη.Ε τι ήταν τα παιδιά,μάζευαν τις ματωμένες πέτρες απο τα αρνιά που περνάγανε γιατί αρνιά ήταν .
-Ναι είναι πολυ έντονη εικόνα ...
-Δύσκολα χρόνια.Εκείνη την πρωτομαγιά η μαμά μου κάθε πρωί που ερχόντουσαν και ρίχνανε,ομοβροντίες τις έλεγε»Ωχ,άκουσες τις ομοβροντίες;Καποιον σκοτώσανε.»Αλλά την Πρωτομαγιά γινόταν πανηγύρι ,τραγούδαγαν οι άνθρωποι μέσα ,χόρευαν.Στη στεριά δεν ζει το ψάρι ούτε ανθός στην αμμουδια!Και με τους χορούς μπαμ έπεφταν οι ομοβροντίες και σκοτώναν μερικούς ,δηλαδή λίγους τους βγαζανε.Ένας αθλητής ήταν ο Τσουχατζίδης προσπάθησε να δραπετεύσει ,πήδηξε την πρώτη μάντρα ,τη δεύτερη,τη τρίτη όμως του ρίξανε στον αστράγαλο κι έπεσε και τον μαζέψαν και τον σκοτώσανε μέσα.Εχουν βγάλει και ένα δρόμο πανω απο το σχολείο ,Τσουχατζίδης .
-Θελετε να ξεκινήσουμε από την Καισαριανή απο ό,τι θυμαστε από τους γονείς σας που ήταν εδώ;
-Θυμάμαι,τι να σας πω ο Αγιος Νικόλας.
-Όλα πλινθόκτιστα ηταν εδώ;
-Ήταν μια παράγκα ,ο Άγιος Νικόλας ήτανε παράγκα ,ήταν ένα μεγάλο ρέμα εκεί που πήγαινε στον Ιλισσό κατέληγε και με λαμαρίνες φτιαγμένα σπιτάκια μέσα στο ρέμα και από πάνω και μέτα αύτα τα αντικατέστησαν με τις πολυκατοικίες που χτίσανε.Φτιάξαν και την εκκλησία πέτρινη,την παλιά εκκλησία ,δεν είναι αυτή η παλιά εκκλησία είναι πιο πέρα δίπλα και έχουνε κάνει το ιερό ,το έχουν περιορίσει ,φαίνεται πού ήτανε το μέρος της παλιάς εκκλησίας ,η παράγκα.Η εκκλησία από Σμυρνιούς έγινε ,από τους Μικρασιάτες,πρόσφυγες  χτίστηκε η εκκλησία και όλες οι εκκλησίες από τους ανθρώπους που είχαν έρθει από την Μικρά Ασία .Από τους Μικρασιάτες χτίστηκαν γιατί ήτανε θερμοί στην πίστη τους οι Μικρασιάτες και η Αγία Τριάδα πάλι από το συνοικισμό είναι και η Ανάληψη πάλι ο κόσμος την έφτιαξε.Τι να σας πω,στην Καισαριανή πηγαίναμε ανοιχτά δεν ήταν κλειστά τίποτα ελεύθερα τα πράγματα, δεν υπήρχαν μάντρες ήταν ένα ελέυθερο μέρος.Ο δρόμος μέχρι τότε ήτανε της λεωφόρου ήταν χωμάτινος ,χώμα.
-Θέλετε να μου πείτε τι θυμάστε εσείς ως παιδί εδώ στην Καισαριανή;Μεγαλώσατε με τους πρόσφυγες Έλληνες έτσι;
-Ναι,θυμάμαι την πείνα μας ,την Κατοχή εκεί απέναντι από την εκκλησία της Παναγίτσας ήταν ένα καφενείο και κάνανε ουρές και μοιράζαν το συσσίτιο και πήγαινε ο αδερφός μου κι εγώ μαζί,κολλαούζο!Και μας δίνανε ό,τι ήταν σαρδέλες ,φασολάδα ,κρέας βρασμένο και μάλιστα ήταν άγουρα βρασμένο ,ό,τι είχαμε βράζαμε.Τι άλλο  να πω ,η ζωή μας ήτανε. Ο μανάβης να περάσει ,ένας με το αλογάκι του ,σα χωριό,δεν είχαμε μικρά παιδιά να βγούμε πιο πέρα φοβόμαστε κιόλα γιατί  ήτανε Κατοχή.Οι δρόμοι ηταν..τη μία ζούσες ήσυχα την άλλη γινότανε μπλόκος ,σκοτωμός.Έβγαινες έξω και δεν ήξερες ,θα γυρίσεις;Γι’αυτό οι γονείς δεν μας άφηναν να πολυβγαίνουμε ,μόνο να παίζουμε εδώ μπροστά .
-Υπήρχε διάχυτος φόβος αλλά τουλάχιστον παίζατε,ο κόσμος τραγουδούσε...
-Ναι..Αμέσως μετά τον πόλεμο έγιναν τα κέντρα εδώ του Τριανταφυλλόπουλου ,του Τσόλη,η Τέρψη πιο κάτω,κέντρα, μεγάλη αναψυχή,εξοχικά κέντρα και απέναντι από το Σκοπευτήριο ήτανε,όλη η Καισαριανή έκανε βόλτες πάνω εκεί στο Σκοπευτήριο και πουλάγανε στραγάλια εδώ που είναι τώρα τα σχολεία ήταν ελεύθερο και ερχόντουσαν από το Παγκράτι και κάνανε βόλτες πάνω κάτω το από-γευμα και οι νέοι ,νέες ετσι για βόλτα .
-Ξαναβρήκε ο τόπος τη ζωή του!
-Ναι!Τι άλλο να σάς πω;
-Ο,τι θέλετε και εσείς..
-Όταν ήμουνα μεγάλη και ήμουνα μέσα στην Καισαριανή ,ζούσα εκεί τι να πω.Ημουν μικρή πιο πολύ μέσα από την Καισαριανή.Από τους Λουδαραίους να πάρετε που ήταν παλιοί.Καταρχήν η περιοχή μας εδώ δεν λεγόταν Καισαριανή.Πρώτα λεγόταν Παγκράτι και μετά έγινε Βύρωνας,μετά ανήκαμε στο Βύρωνα έγινε Βύρωνας,από το Σκοπευτήριο και πέρα και έγινε Βύρωνας.Είχαμε ενορία Αγίου Δημητρίου ,μετά πώς τα κανόνισαν οι δήμοι και υπαχθήκαμε στην Παναγίτσα ,τώρα είμαστε δήμος Καισαριανής και από εδώ.Αλλα είμαστε παλιοί .
-Λεγόταν και αλλιώς η Καισαριανή,Συγγρού;
-Μπορεί πιο κατω,μήπως ήταν πιο κάτω.
-Όντας παλιές θυμαστε τις μεταβολές της περιοχής,πώς άλλαζε...;
-Αυτό εδώ όλο απέξω ήταν κενό δεν είχε σπίτια ,τίποτα.Που είναι σήμερα πολυκατοικίες.Μπροστά μας ήταν και ένα εργοστάσιο η Εδεσκ αυτό που είναι τώρα το βιοτεχνικό κέντρο ήταν ένα μεγαλό εργοστάσιο η Εδεσκ και εβγαζε σωληνάρια για κολλινογια(;) ιτιοποιίας(;) αλλά έφτιαχνε και αεροζόλ τα σωληνάκια που βάζουν το κολινόλ κατι τέτοιο .Είναι πολλά χρονια.Μετά έφυγε από εδώ και πήγε στη Μαγούλα υπαρχει ακόμα .
-Εσείς ως παιδιά αργότερα που πήγατε σχολείο,πώς ήταν η ζωή σας μαζί με τους Μικρασιάτες ,τι θυμάστε από αυτούς τους ανθρώπους;
-Δεν είχαμε τίποτα ιδιαίτερο ,καμία διαφορά.Δεν ανακατευόμασταν.Εγώ σχολείο πήγα στο Βύρωνα δεν πήγα στην Καισαριανή ,δεν είχαμε ανακατευτεί με τους ανθρώπους .Κι από εκεί Μικρασιάτες ήταν ανήκαμε στην ενορία Βύρωνα και πηγαίναμε σχολείο στο Βύρωνα.Επειδή είχαμε ενορία τον Άγιο Δημήτριο πηγαίναμε με την ενορία στο σχολείο της ενορίας μας κι ετσι έβγαλα το δημοτικό στο Βύρωνα και μετα στο γυμνάσιο.Γυμνάσιο θηλέων Παγκρατίου ,υπάρχει το σχολείο αυτό και το έβδομο.Κι άλλα σχολεία εχουν γίνει εκεί απέναντι απο το Άλσος, στη Σπύρου Μερκούρη και Πρατίνου.Γυμνάσια δεν είχε τίποτα εδώ,δημοτικά σχολεία δεν είχε τίποτα.Του Βενιζέλου πηγαίνανε όσοι ήταν στην ενορία της Καισαριανής ,εμείς πηγαίναμε περα απο το Σκοπευτήριο ,πέρα από τα πεύκα ,απο τα κυπαρίσσια .
-Οπότε περισσότερο ζήσατε το Παγκράτι  παρά την Καισαριανή;
-Ναι ,Παγκράτι και Βύρωνα παρά Καισαριανή.Πιο πολλά από εκεί απο την Καισαριανή δεν ξέρω.Ο πατέρας μου όμως με το δημαρχείο του Βύρωνα ,της Καισαριανής ήτανε ,με το Σούλιο ,το δήμαρχο είχε βάλει για σύμβουλος.Ο Σούλιος ήτανε χασάπης εκέι κάτω στη Δαμάρεως και Αντιστάσεως γωνία τώρα που είναι μία η Τράπεζα,η Μιλενιουμ που τώρα  εκλεισε.Ηταν το σπίτι του Σούλιου ,του χασάπη ,τώρα είναι πολυκατοικία .Ο πατέρας μου έτρεχε με το Μακρή πήγαινε παρέα συνοικιακά ανακατευόταν στα κοινά  ήταν δραστήριος άνθρωπος ,του άρεσε να έχει συναναστροφή με το δήμο.Έτρεχε να βάλουνε τον υπόνομο ,όλο νοιαζότανε γιαυτά.
-Τους υπονόμους εδώ στην Καισαριανή λέτε;
-Εδώ δεν είχαμε υπονόμους ,πολλά χρόνια είχανε ιδιωτικά.
-Οπότε στο αρδευτικό έργο της Καισαριανής συνέβαλε ο πατέρας σας;
-Ναι έπρεπε να γίνει και από πάνω και πό κάτω πρώτα βάλαμε από κάτω και μετά από την πάνω πλευρά .
-Θυμάστε περίπου χρονιά;
-Πρέπει να είναι το 1952-55 .
-Εσείς έχετε έντονες μνήμες που να συνδέονται με την Καισαριανή , με κάποια ιδιαιτερότητα της Καισαριανής;
-Αυτό σας λέω,όχι πολύ γιατί είχαμε με το Βύρωνα ή είχαμε με το Παγκράτι;Όπως ήμαστε δεν είχαμε να τρέχουμε μες την Καισαριανή.Καθόλου ,εγώ μετά μεγάλη που παντρεύτηκα βγήκα απο της Καισαριανής το μέρος  και πηγαίναμε με τον άντρα μου γιατί κι αυτός ανακατευόταν με τα κοινά και τότε ανακατεύτηκα μεγάλη ,γνώρισα κόσμο ,κάποιους ανθρώπους από την Καισαριανή ναι,γνώρισα ,ποιες ήταν οι μεγάλες κυρίες εκεί της Καισαριανής;
-Ονόματα δεν θυμάμαι ,είμαστε και μεγάλες κοντά στα ογδόντα.
-Να τα χιλιάσετε και να ειστε καλά!Ισα ίσα έχω προσέξει ότι έχετε γερή μνήμη ,εμείς οι νέοι είναι που χολαίνουμε και γεμίζουμε τον τόπο σημειωματάκια..Παντως αυτό που μου είπατε για το Σκοπευτήριο που το φύτεψαν Βούλγαροι δεν το είχα συναντήσει πουθενά.
-Ητανε το 1912,το έλεγε ο πατέρας μου .
-Πρέπει να το διασταυρώσεις.
-Συζητούσε κι έλεγε ο πατέρας μου:Να οι Βούλγαροι φυτεύανε τα κυπαρίσσια.Αλλά έχει και από την έξω πλεύρα το Σκοπευτήριο και από την μάντρα απέξω πολλά.Θυμάμαι ότι  εκεί που είχαμε βγάλει μια φωτογραφία ,που ήμουν εγώ πέντε χρονών κι εσύ λίγο πιο μεγάλη και από πίσω μας ήταν δέντρα και είχανε φέρει έναν  νάνο μέσα εκεί ,μέσα σε μια σκηνή και έλεγε μωράκι που μιλάει σαν άντρας και τρέχαμε να δούμε.
-Σα θέαμα,θέαμα ήταν.
-Να δούμε το μωρό που μίλαγε χοντρά ,αντρικά.Αυτό το θυμάμαι.Κάτι αρκούδες ψάχναμε και φέρναν εκεί πέρα .
-Ναι ερχόντουσαν οι γύφτοι.
-Οι άνδρες ,ναι αυτοί που γυρίζανε μες τους δρόμους .Και τις βάζανε χορεύανε και μαζεύαμε λεφτά .Τι άλλο να πω .
-Κι εσείς πήγατε κάτι να αναφέρετε πιο πριν ετσι;
-Για ποιο θέμα;
-Κατι ξεκινήσατε να λέτε,θυμάμαι ότι σταματήσατε εκεί .
-Κάτι είπα .
-Όταν αναφέραμε πάλι για τους Βούλγαρους που συζητήθηκε από τον πατέρα σας .
-Εγώ δεν το θυμάμαι αυτό καθολου.Το μονο που θυμάμαι είναι ότι είχε δουλέψει στο Σκοπευτήριο ,φυτεύανε τα κυπαρίσσια.
-Ναι ,η Πολυξένη είχε πει δουλευαν.Αυτοί ήταν εδώ τότε.
-Ηταν η Πολυξένη Μα..
-Ητανε στο δασαρχείο ,ήταν ο αντρας της Τζένης .Τότε τον γνώρισε ,μπορεί να τον γνώρισε εκεί .
-Ηταν δασάρχης αυτός .
-Οτι δούλεψε και φύτευαν τα δέντρα .
-Μπορεί να ήταν και σε συνδυασμό,να εγιναν στην αρχή κάποιες φυτεύσεις μετα να ανέλαβε ο δήμος .Τι άλλο λοιπόν γνωρίζετε για την Καισαριανή θα θυμάστε καθόλου να συζητάνε για τα πλινθόκτιστα ,για τις σκηνές ,τις τέντες;
-Τις παράγκες που ήταν τα σπιτια της Καισαριανής  ήταν χτισμένα και είχανε διαδρόμους και δεν ήταν δρόμοι αλλά  κάτι μικρά στενά που βγαίναμε και τότε στην Κατοχή οι Γερμανοί τα βρήκανε δύσκολα μ’αυτούς.Ψάχνανε να βγουν με τους ανθρώπους.
 Και μπαίνανε μέσα στα στενά και τους χάνανε,χανόντουσαν μέσα εκεί.Ήτανε ένας λαβύρινθος τα μικρά σπιτάκια και ψάχνανε με το μπλόκο να βρούνε τους ανθρώπους δεν ήτανε δρόμοι ,μπαίνανε από τον ένα δρόμο βγαίνανε από τον άλλο χανόντουσαν.Ήταν έτσι τα σπίτια το ένα με το άλλο .
-Χωρίς σχέδια φτιαγμένα .
-Εύκολα δηλαδή όπως και τα δικά μας ,πλινθόκτιστα ,πρόχειρα σπίτια,ακόμα υπάρχουνε σπιτάκια που τα δίνουνε αντιπαροχή,μικρά ,κάτι μικρα σπιτάκια τα φτιάχνανε μετά ένα ένα δωμάτιο ,το κολλάγανε το ένα δίπλα στο άλλο δεν ήταν με σχέδιο.Άλλα ακόμα βλέπω ότι τα κενά αυτά ,τα δρομάκια τα υπολογίζουν και τώρα και με πολυκατοικίες που γίνονται αφήνουν τα κενά.Αυτά,ναι και περνάς και από εκεί ,βγαίνεις και στο δρόμο .
-Κάπου εκεί από την Παναγίτσα πιο πίσω πας..Βρυούλων,υπάρχουν κάτι σπιτάκια εκεί ακόμα.Αλλά πώς τα πήρανε ,πώς τα κάνανε δεν έχουμε ιδέα εμείς γιατί δεν ανακατεύτηκε ο πατέρας μας.Αν ζουσε ο πατέρας μου μπορεί κάτι πολύ πρόσφατα,αλλά εμείς ως την ηλικία μας δεν μας επέτρεπαν να φύγουμε ήταν ο πόλεμος,ήτανε δύσκολα χρόνια και μετά που φύγανε οι Γερμανοί ,ήταν ο εμφύλιος ,ήταν δύσκολα χρόνια για να βγει έξω κανείς ,μετα που αρχίσαμε ,βγαίνουμε στο σχολείο και στο σπίτι στο Βύρωνα ,ο δρόμος ευθεία και μετά Παγκράτι .
-Δεν είχαμε και πολύ επαφή με την Καισαριανή.
-Από τον εμφύλιο ,τι ζήσατε δηαδή εδώ πέρα;
-Μάχες..
-Ήταν οι τσολιάδες που λέγανε και οι Ελλασίτες,του Ελλάς ,οι δεξιοί και οι αριστεροί,εμένα με είχανε γράψει σε ένα ,με πηγαίνανε στου Μορκετά(;) έχετε υπόψη σας το σχολείο,εκεί στο Βύρωνα;Και έδιναν στα παιδιά φαγητό ένα σχολείο ακόμα υπάρχει ,Χρυσοστόμου Σμύρνης είναι.
-Ναι στο Βύρωνα είναι η Χρυσοστόμου Σμύρνης,αρκετά ψηλά νομιζω;
-Ναι,και όπως ήμαστε στα πεύκα της Αγίας Τριάδος ,να μας συγκεντώρσουν ,να μας βάλουν στη σειρά να πάμε για φαγητό και εκεί πέρα είναι μπλόκο με δεξιούς και αριστερούς  και μας μαζέψανε όλους μέσα στην εκκλησία ,να περάσει το κακό και μετά μάς βάλανε για φαγητό.
-Αλλά εδώ θυμάσαι όπως ήταν αυτή η αλάνα,που είχαν σκάψει λάκους..
-Είχανε κάνει σα χαρακώματα εδώ μπροστά γιατί γινόντουσαν μάχες μεταξύ αριστερών και δεξιών όπως είπαμε και όταν τελείωσε με τον εμφύλιο που σκοτώνοταν κόσμος ,τον ρίχνανε μες τα χαρακώματα και βάζαν και λίγο χώμα και γεμίζαν τα χαρακώματα με πτώματα ,μπροστά μας εδώ.
-Αυτό όλο ήταν κενό και το είχαν κάνει χαρακώματα.
-Όλους τους σκοτωμένους πρόχειρα τους είχανε βάλει εδώ,όλους μαζί .Δύσκολα πράγματα,άσχημα,άσχημα..Μη τα συζητάς.
-Ζήσατε καταστάσεις που τώρα πώς να θυμηθεί κανείς τι σκεφτότανε ως παιδί δηλαδή μετά μάλλον κάποιος μετά μπορεί να θυμηθεί να σκεφτεί ;
-Αυτά που βλέπουμε τώρα στη Συρία,αυτά ζούσαμε εδώ,ο πόλεμος ,οι βόμβες ,μες την αυλή ,πόσεςβόμβες είχανε ρίξει εδώ ;
-Σφαίρες μέσα στο σπιτακι που είχαμε,σφαίρες απάνω στο κρεβάτι είχανε τρυπήσει το σίδερο του κρεβατιού.
-Πολλά πράγματα τέτοια δύσκολα.Ερχόντουσαν οι Γερμανοί και ψάχναννε μέχρι και μες στα πηγάδια ,είχαμε δύο πηγάδια .
-Και γιατί ψάχναν ακριβώς;
-Οτι θα βρουν κάποιον κρυμμένο ,δύσκολη η ζωή μας .
-Αυτό που γνωρίζετε για το αρχείο του κέντρου Μικρασιατικού πολιτισμού του δήμου ,κυρίως μνήμες από Μικρασιάτες μαζεύει ή απο ανθρώπους που ζουσαν τότε .
-Οι άνδρες θα σας πουν περισσότερα .Να’ναι καμιά γιαγιά να έχει τα λογικά της ,απτη Σμύρνη δεν υπάρχει Σμυρνιά γιατί ήρθαν το 1922 και μωρό να ήτανε το 1922 .
-Ενενήντα ,εκατό χρονών υπάρχουνε άνθρωποι .Αλλά αυτές θα ήταν από τις γιαγιάδες από τους πιο μεγάλους .
Οι καβγάδες της Καισαιριανής ήταν ξακουστοί.Είχανε μια παράγκα με μια κουρελού μπροστά στην πόρτα ,μπορεί η  μια να πήγε να πάρει τη κουρελού της μιας και γιαυτό γινόντουσαν καβγάδες ,μαλλώνανε για μικροπράγματα ,Σμυρνιές .Είναι δε πολύ καθαρές ,καθαριότητα η πρώτη τους δουλειά ,πάρα πολύ καθαρές ,αλλά στο θέμα του κουτσομπολιού ήτανε πρώτες.Ετσι λέγανε ,δεν τα ξέρω αυτά .Καβγάς ο οποίος δεν κρατούσε για πολύ ξεθυμαίνανε και πάλι φίλες ,φιλία .
-Ναι ,έχω μιλήσει με Μικρασιάτες που ήταν έτσι πολύ ωραίες εικόνες ,γιαυτό νομιζω ότι κρατουσαν και περισσότερο οι φιλίες δηλαδή τσακώνονταν και μετά από λίγο ήταν όλοι μια παρέα ,ουτε κακίες κρατουσανε.
-Ναι ,αγαπημένοι.Εσύ κοριτσάκι μου απο πού κατάγεσαι;
-Κρήτη από το Ρέθυμνο ,Ο πατέρας μου από τους Έλληνες της Αλεξάνδρειας ,με τον πόλεμο φύγανε και διαλύθηκε η παροιία εκεί η ελληνική .
-Εχω μείνει ένα μήνα στην Αλεξάνδρεια,στο λιμάνι κοντά και είδα τα ωραία κτήρια που είχαν οι Έλληνες ,εκεί στην παραλία ,τα ζαχαροπλαστεία ,ήταν εγκαταλελειμμένα.Εγώ ήμουν το 1974 ,τότε που ήρθε ο Καραμανλής .Τότε ήμουνα με το ένα παιδί και είδα όλα τα ωραία της Αλεξάνδρειας και το δρόμο αυτό που τα έχουνε .Ήταν πολλοί καλοί οι Έλληνες εκεί σε καλή κατάσταση .Πλούσιοι.
-Πραμτατικά είχανε άλλο πολιτισμό άλλο επίπεδο .τώρα ..
-Πήγαμε τοτε .ήταν φτώχεια ,φτώχεια  και βρωμιά..
-Είχατε κάτσει για δουλειά ένα μήνα αν επιτρέπεται;
-Οχι,ήταν ο ανδρας μου καπετάνιος μέσα εκεί στο καράβι που είχε μπει  ,στο λιμάνι και από εκεί ήμαστε απέναντι εκεί στο Φαρούχο .
-Θέλω να πάω αλλά καλύτερα πλεόν είναι να πάει κανείς με γκρουπ,οργανωμένα ,όχι μόνος του .
-Εμείς μείναμε στα κτήρια του Φάρου εκεί πέρα ,ένα μήνα  .Αεροπορικώς φτάσαμε και από εκεί με ταξί πήγαμε Αλεξάνδρεια περάσαμε από το Νείλο και φτάσαμε Αλεξάνδρεια .Και πήρε από εκεί ο άντρας μου το καράβι τότε ..Έχει πεθάνει τώρα .
-Πολύ ωραία έχει μεγάλο ενδιαφέρον η Αλεξάνδρεια .Μου το είπαν επειδή θυμάστε κάποια πράγματα όπως αυτά που μου είπατε για το Σκοπευτήριο ,ότι μπορεί να θυμόσασταν τα πλινθόκτιστα εδώ πέρα για τους πρόσφυγες .
-Δεν υπήρχαν σπίτια στη Φορμίωνος,δεν υπήρχαν γιατί ήταν πλινθόκτιστα.Αλλά του Λουδάρου ήταν πιο καλοφτιαγμένα .
-Η ζωή τώρα στην Καισαριανή πώς σας φαίνεται;Κι εγώ Καισαριανιώτισσσα είμαι.
-Ήσυχη είναι ,καλή είναι ,δεν είναι εκείνη η γειτονιά που είμασταν πρώτα ,τα παλιά χρόνια
-Το μόνο ότι είμαστε απομονωμένοι,δεν έχουμε πια γειτονιά .
-Βγαίναμε στην πόρτα έβγαινε ο γείτονας ,ο πιο κει ,ο πιο κει  κι ερχόντουσαν .
-Το καλοκαίρι ιδίως όλοι μαζί ,δεν υπήρχε και η τηλεόραση .
-Είναι και αυτή αλλά βρισκόμαστε η γειτονιά ..τώρα..δεν γνωρίζουμε ποιοι κάθονται εδώ,έχουν αλλάξει ο κόσμος που ήμαστε παλιοί γείτονες ένα δυό αν είναι οι παλιοί ,όλοι οι άλλοι φύγανε .Αλλά δεν έχουμε τίποτα ησυχία .καλημέρα τι κάνετε και όλοι αγαπημένοι .
-Αυτό πάντως το έχω ακούσει από αρκετούς ανθρώπους που παίρνω συνέντευξη ,πού νομιζετε ότι οφείλεται αυτό;
-Από τη μια η τηλεόραση και από την άλλη τα μεγάλα σπίτια.Πολυκατοικίες ,πριν ήταν μονοκατοικίες ανοιχτές οι πόρτες μας έμπαινε η μια στο σπίτι της αλληνής .Είναι και η κατάσταση που είναι τώρα οι ξένοι ,να λέμε και την αλήθεια ,μπορεί να είναι και καλοί άνθρωποι οι ξένοι αλλά πού τους ξέρεις.
-Εντάξει δεν θέλω να σας κουράσω κι άλλο .
-Μακάρι να ήξερα να σου’λέγα πολλά πράγματα ..δεν έχω υπόψην πολλά .Ο Μακρής δεν ξέρει ο δήμαρχος ;Αυτός που είναι παλιός ;Δεν ειναι ακριβώς δημαρχος.Τον έχετε ακούσει το Μακρή ;
-Αυτούς θα έχει ζήσει με Σμυρνιούς και πολλούς θα ήξερε.Αυτός θα ξέρει και για την υπόθεση με τα δέντρα και τους Βούλγαρους .Αυτό μου το είχε πει ο μπαμπάς και είναι σίγουρο.Αλλά άλλα πράγματα.Εδώ ήταν όλο δέντρα καρποφόρα .
-Που μου είπατε στην αρχή,λεμονιές ,συκιές ,αμυγδαλιές .
-Και πεύκα είχε .Ακόμα υπαρχουν τα πεύκα στα σπίτια υπάρχουν τα μεγάλα πεύκα και δυο κυπαρίσσια .
-Αυτά θα πάνεστο αρχείο βέβαια του κέντρου μικρασιατιού πολιτισμού .Είναι αρχείο προφορικής ιστορίας βασικά δηλαδή μαζεύουμε απο ό,τι μάς λένε οι άνθρωποι.
-Ο καθένας συγκεντρώνει από όλους και όπου ταιριάζουνε...Από την Καισιαριανή,έξω από το Σκοπευτήριο από εκεί θα μάθετε .
-Από την άλλη πλευρά ναι κατάλαβα..Εγώ ασχολούμαι με αυτό καθαρά εθελοντικά γιατί θεωρώ ότι έχει πολύ μεγαλύτερη αξία να ακούσεις τι έχει να πει ένας άνθρωπος όσο το θυμάται , ό,τι θυμάται ότι έζησε παρά να νοίξει και να διαβάσει ένα βιβλίο ..έχει άλλη φωνή ο άνθρωπος .Εγώ θα σας αφήσω τα στοιχεία μου αν ποτέ θελήσετε γιατί έχει συμβεί δεν είναι κάτι πρωτότυπο να θελήσει ένας άνθρωπος να μιλήσει για τη ζωή του και αυτό να καταγραφεί κάπου.Απλώς τώρα είναι συγκεκριμένη η θεματολογία του αρχείου .
-Το ονομά σου ;
-Ελεάννα.
-Να ζήσεις!
-Ευχαριστώ!